صحبتهای وزیر بهداشت طی هفته گذشته پیرامون عزاداری شیعیان و واکنشهای پس از آن از سوی برخی افراد و محافل و در نهایت دلجویی آقای نمکی و آرام شدن فضای ملتهب ایجاد شده در محافل و مجالس مذهبی این آمادگی را برای بررسی به دور از تعصب و عقلانی این موضوع تا حدودی فراهم کرده است که سعی میکنم به برخی از آنها اشاره کنم
جدای از نوع و روش عزاداری ها که در بسیاری موارد بیشتر شبیه پارتی های شبانه شده است و همچنین فارغ از اهمیت زنده نگه داشتن محافل یادبود برای بزرگان دین در نظر علما و مراجع باید اذعان کرد عده بسیار زیادی از کسانی که به مقابله با سخنان آقای وزیر برخواستند همان کسانی بودند که ممر درآمد خود در پررنگ تر شدن این مجالس را در خطر می دیدند .
بدون شک رنگ و بو و فرم هیاتهای عزاداری طی سالهای گذشته تغییرات فراوانی به خود دیده که در طول ۱۴ قرن گذشته بی سابقه بوده است
استفاده از الگوهای غربی در نوع برگزاری این جلسات نیز خود گواهی بر این ادعاست
سیستمهای
صوتی کر کننده ، ملودیهای نامانوس ، اشعار سخیف و نامتعارف و برپایی صحنه و
دکور و سن با هزینه های بالا از مشخصات این نوع جلسات است.
نکته
دوم استفاده سهوی از کلمه وفات به جای شهادت از سوی وزیر بهداشت برای ائمه
معصوم بود که بهانه تاخت و تاز را برای این عده فراهم کرد
در اینکه حضرت
زهرا و ۱۱ امام شیعه به شهادت رسیده اند شکی نیست و این حقیقت چیزی نیست
که در یک سخنرانی تحریف شود ولی نکته اصلی که در گرد و غبار ایجاد شده
مغفول ماند این بود که در این ۱۳ مناسبت بیش از ۱۰۰ روز مجالس عزاداری برپا
میشود و این ایام فرصت مناسب و مغتنمی برای کسانی است که ممر درآمدشان
پررنگ شدن و افزایش همین ایام است و از تریبون و رسانه کافی هم برای زنده
نگه داشتن رسوم خودساخته بهره میبرند
فقط ماههای محرم و صفر و دهه اول ربیع الاول و سه دهه فاطمیه که برای عزاداری ائمه خط قرمز شیعه است ۱۰۰ روز سال را تشکیل میدهند
هزاران مجلس عزاداری در سطح کشور در این ۱۰۰ روز برپا میشود ودر هر کدام از این مجالس هم حداقل ۱۰۰ سخنران و ۱۰۰ مداح مشغول به کار هستند
بررسی
مبالغ رد و بدل شده در این تجارت گاها در رسانه ها انعکاس داشته ولی قداستی
که این قشر از جامعه به واسطه اتصال به ائمه برای خود دست و پا کرده اند
همیشه مانع از آسیب شناسی صحیح و دفع این آفت از مجالس عزاداری شده است
مجالسی که تاثیر آن در گذشته های نه چندان دور به مراتب در بازار و مدرسه و خیابان و فرهنگ و ادب مردم جامعه نمود بیشتری داشت
اینجاست که باید گفت هنوز هم امامان مظلوم شیعه در اسارت هستند
حمید رابعی