اوووووه شاندیز! یادش بخیر چه دورانی داشتیم! واقعا چه جای باصفاییه، مخصوصا اون پردیس طبیعیش. حالا که این متن رو خوندم، خیلی دلم خواست دوباره برم و اون پل طبیعت جدید رو از نزدیک ببینم.
راستش من همیشه فکر میکردم شاندیز فقط به خاطر شیشلیک هاش معروفه (که البته حق هم داره، شیشلیکاش حرف نداره!) ولی این متن یه جورایی نگاهمو عوض کرد. این که یه منطقه با این همه پتانسیل طبیعی، هم رودخونه داشته باشه، هم تپه های قشنگ، واقعا یه نعمته. حالا فکرشو بکن یه پل طبیعت هم روش ساخته باشن، دیگه نور علی نور میشه!
جالب اینجاست که به حساسیت های زیست محیطی هم توجه کردن. این خیلی مهمه، چون ما ایرانیا عادت داریم یه چیزی رو بسازیم و بعد یادمون بره که باید از محیط زیست هم مراقبت کنیم. دمشون گرم که تو این پروژه این مسئله رو جدی گرفتن.
اینکه گروه دیبا از فرم های منحنی و چرخشی الهام گرفتن، خیلی باحاله. یعنی یه جورایی میخوان بگن که این پل فقط یه سازه نیست، یه تیکه از فرهنگ و تاریخ خراسان هم هست. من که خیلی کنجکاوم ببینم این فرم ها چطوری تو پل پیاده شدن.
یه سوال برام پیش اومد، این پل دقیقا کجای پردیس طبیعی ساخته شده؟ میشه یه کم بیشتر توضیح بدین؟ آخه پردیس طبیعی شاندیز خیلی بزرگه، میخوام بدونم باید دقیقا کدوم طرفا رو بگردم.
در کل خیلی خوشحالم که شاندیز داره اینقدر پیشرفت میکنه و به یه قطب گردشگری تبدیل میشه. امیدوارم بازم از این پروژه های باحال تو کشورمون ساخته بشه تا هم مردم تفریح کنن، هم اقتصاد محلی رونق بگیره.
دست همتون درد نکنه که این متن رو نوشتین و باعث شدین من دوباره دلم هوای شاندیز رو بکنه! اگه رفتم حتما یه عکس از پل طبیعت میگیرم و براتون میفرستم. 😊





