پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR آنچه برای فلسطین رخ داده را در قالب چندرسانه‌ای «برای فلسطین» منتشر می‌کند.

در سال ۱۹۱۶ رهبران یهودی انگلیس از جمله جیم وایزمن رئیس سازمان جهانی صهیونیسم، والتر روچیلد و ناحوم سوکولو روزنامه‌نگار لهستانی، نامه‌ای را به مجلس انگلیس ارسال کرده و در آن خواستار اجازه تشکیل دولت یهود و در اختیار داشتن سرزمینی برای یهودیان جهان شده بودند. اواخر سال ۱۹۱۷ مجلس انگلیس با این درخواست موافقت کرده و آرتور بالفور آن را به اطلاع روچیلد رساند. این نامه، ۹۶ سال پیش جرقه تاسیس حکومتی جنایتکار را زد تا سا‌ل‌ها بعد، مقدمات آن شکل گرفته و رژیم صهیونیستی اسرائیل در فلسطین شکل بگیرد.

سرآغاز اشغال فلسطین، شعار “ملتی بدون سرزمین، سرزمینی بدون ملت” بود و به همین بهانه صهیونیست‌ها به مرور تمام سرزمین‌های فلسطینیان را اشغال کرده حکومت صهیونیستی را تشکیل دادند.

بریتانیا در اوایل قرن بیستم قدرت مسلط جهان بود. اعلامیه بالفور هیچ اصل و ارزش حقوقی نداشت، چون وی سرزمینی را می‌بخشید که متعلق به بریتانیا نبود و هنوز فلسطین به اشغال کامل نیروهای انگلیسی در نیامده بود. اشغال فلسطین از ۷ نوامبر ۱۹۱۷ از غزه شروع شد و بیت‌المقدس در ۹ دسامبر به اشغال در آمد. فلسطین تا آن زمان بخشی از ایالت طرابلس‌ بیروت در دولت عثمانی بود که نامه بالفور را رد کرده بود. (فارس نیوز)

در یک جمله می توان گفت که اعلامیه بالفور یکی از عجیب ترین اسناد بین المللی تاریخ است، زیرا به موجب آن یک دولت استعمارگر، سرزمینی (فلسطین) را که مالک آن نبود، به نیابت از کسانی که مالکش بودند (فلسطینیان) به کسانی بخشید که اصلاً استحقاق آن را نداشتند (صهیونیست ها)، فاجعه ای که به نحو بی سابقه ای در تاریخ به اشغال یک سرزمین و آواره شدن یک ملت منجر گردید. ( نقش اعلامیه بالفور در تولد رژیم صهیونیستی؛ مجید صفاتاج)

دیدگاهتان را بنویسید

logo-samandehi